Dlaczego prawie całkowicie przestałeś marzyć, mając w głowie więcej połączeń między neuronami, niż jest Gwiazd w Kosmosie?
Przecież to TY jesteś Bogiem!
Dlaczego nie współtworzysz już zjawiskowej rzeczywistości na deskach Teatru Życia? Tak jak to miało miejsce gdy byłeś szczęśliwym wolnością wyrażania się Dzieckiem?
Tak mało tańczysz na stodołach.
W ogóle nie kochasz się w deszczu.
Czerpiesz energię jedynie z ~ 10% ogólnodostępnych źródeł. Nie wsłuchujesz się w mądrość grawitacjioraz intuicję natury. Ignorujesz nawet szumy w tle i konkluzje detali.
DLACZEGO?
Tak łatwo dajesz się wyciągnąć z kolorów muzyki / kontekstu do plastiku kontentu codzienności.
Jeno echa odłamków okruchów szaleńczo bezwarunkowej miłości. Potencjalnie tak zatracającej, że aż rozbierającej do śmiechu łez. Tak mało tłoku spontanicznej kreatywności?
Twoja Planeta ( podkreślam TWOJA) zainwestowała w Ciebie 3.5 MILIARDA lat niewyobrażalnej
ewolucji,
żebyś mógł
mieć w głowie
taki bezbrzeżny
POTENCJAŁ
jaki masz dzisiaj!
I co TY z tym NIESKOŃCZONYM
POTENCJAŁEM ZROBISZ?
Co mówisz?.. aaa, że oglądasz codziennie po pracy na przystankach na żądanie linii tramwajowej VOD reprodukcje życia INNYCH. Mhmm… 3.5 miliarda lat krwiożerczej walki ewolucyjnej o przetrwanie… I jak to namiętne uprawianie ekranów Świata poprawiło jakość TWOJEGO życia / spełnienia do tej pory?! Każdy z nas ma potencjał żyć DOKŁADNIE TAK jak chce oraz sięgnąć w życiu po 20 razy więcej niż nam się wydaje. Wystarczy wyeliminować wszystko co w nas nie rozbrzmiewa i uruchomić się geometrycznie.
Kiedyś zacznę żyć…
… raczysz sobie tu raczyć niedorzecznością oszukiwania samego się! Masz luksusowo przeciętny samochód klasy samej w sobie. Hotelowe łóżko do dogorywającego zadyszką snu w swoich szesnastu ścianach. Chcesz za pieniądze banków imponować w trybie konstant ludziom, których nienawidzisz, a często nawet nie znasz… … raczysz sobie chyba raczyć i to głównie przed samym sobą!
Teraz?
Mam wyrazistą świadomość, że Polska to skrajnie trudny rynek i wyjątkowo niewdzięczna rzeczywistość! Ale Ludzie są tu piekielnie zdolni. Tylko brak im jakościowej, eklektycznej, kolorowej stymulacji daleko poza słowa i konwenanse. A życie bywa co chwilę najpiękniejszą z najtrudniejszych walk.
Let’s dance…
Może lepiej jednak nie tańcz, bo jeszcze wydarzy się coś spontanicznie niezwykłego.
